WE ZIJN ER VOOR DE VORM
De kritische noot
Nu kennen we in Leeuwarden het adagium: ‘Ut is niks, ut wudt niks en ut sal oek nooit wat wurde’ en inmiddels hebben we CH 2018 achter ons gelaten, maar was dit achteraf beschouwd nu ook daadwerkelijk de stemming rondom ‘Culturele Hoofdstad 2018’?
Er is veel over geschreven. Vanaf 2012 stond er met regelmaat iets over in de krant/media.
Als we achteraf naar de tendens of inhoud van deze berichten kijken zien we een patroon waarin positieve en negatieve uitingen van twijfel en hoop, met lof en kritiek elkaar afwisselen.
Een proces dat veel weg heeft van een kunstenaar aan het werk.
Welke zijn eerste ideeën uitwerkt met voorzichtige schetsen, experimenteert, zoekt en opnieuw begint en, in een niet van te voren te beredeneren verloop, de contouren van zijn werk vorm geeft.
Een kwetsbaar proces waar twijfel en overtuiging voortdurend over elkaar heen rollen maar met vastberadenheid wordt voltooid. Meestal zit de schoonheid van een werk in dit proces dat pas achteraf goed beschouwd kan worden als het kunstwerk echt af is.
Eenmaal tentoongesteld is het (kunst)werk weliswaar onaantastbaar maar ook overgeleverd aan het publiek. We kunnen het aanschouwen maar wat de kritiek ook is, het werk zelf blijft nu onveranderlijk.
De kunstenaar kan de reacties hooguit gebruiken als de opmaat naar een volgend werk wat misschien nog beter is.
Hij zal de rationele en emotionele commentaren samen met alle andere bevindingen in een figuurlijke blender gooien en met het verkregen ruwe materiaal, wat overblijf, opnieuw aan de slag gaan, om weer een nieuw sieraad te creëren.
Inmiddels zijn de plannen voor ‘Leeuwarden – Fryslân 2028’ alweer gepresenteerd.
Dus laten we de ‘sluizen der welsprekendheid’ snel weer openen.
Want zonder wrijving is er geen glans.
1
1
1
NIET ALLEEN VOOR DE VORM.